တိမ္ညိဳရင္ ေလေတြၿပိဳသမို႔
မမွီ႔တမွီခြန္အားေတြနဲ႔ ေကာင္းကင္ကို
က်ားကန္ေပးရမယ္ အေမ…တဲ့
(ခုထက္ထိ အိမ္ျပန္ေရာက္မလာဘူး)
သူ႕မွာလည္း ပင္နီလြယ္အိတ္ေလးတစ္လံုးနဲ႔
အရြယ္နဲ႔ မမွ်ေအာင္ ေတြးေခၚခဲ့ရ
ဘ၀နဲ႔ မမွ်ေအာင္ နာက်င္ခဲ့ရ
(သာမာန္ေက်ာင္းသားေလး ပီသပါတယ္ေလ)
ဒီေတာ့
ေမတၱာလည္းရွိ၊ ကရုဏာလည္းရွိ၊ ခ်စ္ျခင္းလည္းရွိမေပါ့
ဆာေလာင္ျခင္းလည္းရွိ၊ ၀မ္းနည္းျခင္းလည္းရွိ၊
ေတာက္ေခါက္ျခင္းလည္းရွိမေပါ့
(ဘယ္သူေတြကမ်ား ကိုယ္ခ်င္းမစာပါလိမ့္)
ေက်ာင္းသားေလးေရ
စာက်က္ၾကမယ္ေလ
တို႔တေတြ စာက်က္ၾကမယ္ေလ
သင္ခန္းစာေတြက မ်ားလွသကိုး ေက်ာင္းသားေလးရယ္
ယံုစမ္းပါ…
(မင္းကို ကဗ်ာေလးေတြ ရြတ္ျပမယ္)
ဆရာ တာရာမင္းေ၀ရဲ႕
ေရႊေတာင္ပံမွာ ဒဏ္ရာေတြျပန္ေကာင္းလာတဲ့
တစ္ေန႔။ ။
ေရႊ
ၾကယ္ မိုး
No comments:
Post a Comment