အပြင့္ပြင့္ေတြ
ေဖြးခနဲက်လာတယ္
ဇြန္ပန္းျဖဴေတြရဲ႕
ရာသီ ေလညွင္းတသုန္သုန္ၾကား
ပါးလ်အိပ္မက္ထဲက
လင္းလက္ခဲ့တဲ့ ၾကယ္စင္
တစ္ႏြယ္ၿပီးတစ္ႏြယ္
ရစ္ေခြဆင္း အတိုင္းအဆမရွိ
အဲ့တာဟာ
အတိုင္းအဆမရွိ
ေခါင္ခိုက္တဲ့ည
အာရံုေတြျခစ္ေအာ္
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားတဲ့
ပံုရိပ္ေလး
ေလွ်ာခနဲက်သြား…တစ္ကိုယ္ေတာ္စုန္းစုန္းနစ္မႈေတြ
ကိုယ့္ကိုကိုယ္
ျပန္ေကာက္ယူလို႔မရေတာ့
ညကမၻာရဲ႕
အံု႔သည္းေမွာင္မိုက္ျခင္းေတြ
ဒါ…ေျဖဆည္မရနိုင္တဲ့
ေ၀းကြာမႈမ်ိဳး
တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္
တစ္ရြက္ၿပီးတစ္ရြက္
ေလစိမ္းေတြေ၀
ေရျပင္ေတြေျပာင္း
မေဟာင္းတဲ့နာရီေတြၾကားမွာ
မေႏွာင္းတဲ့
အတိတ္ေတြနဲ႔
ဘယ္အရပ္ထံမွာ ခိုးနားေနမယ္မသိ
မဆံုးနိုင္တဲ့အေတြးေတြ
ဖြါခနဲမႈတ္ထုတ္လိုက္တယ္
ေဆးလိပ္တိုေတြက်ဲျပန္႔
ဒီညၾကမ္းထဲ ဘယ္လို
အိပ္စက္မႈမ်ိဳးရမလဲ
ေက်ာင္းေတာ္က
ပြင့္အံက်လာခဲ့ဖူးတဲ့
ေကာင္မေလးမရွိေတာ့ဘူး
ခိုးခိုးခစ္ခစ္ရယ္သံေတြမရွိေတာ့ဘူး
ေစာင့္ဆိုင္းျခင္းေတြမရွိေတာ့ဘူး
အဲ့ဒီ့ဒႆနိကေဆာင္ေကြ႔ေလးမွာ
တစ္ခါကနရံေျပာမွင္ျခစ္ေၾကာင္းေတြရယ္
သူရယ္လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာက်န္ရစ္ခဲ့တယ္
ေရႊ ၾကယ္ မိုး
No comments:
Post a Comment