တစ္ဥတုၿပီးတစ္ဥတုရွည္လ်ားလြန္းလွတဲ့
ကာလႀကီးထဲ
ရာသီေတြမွားခဲ့ၾကတယ္ဆိုရံုနဲ႔
စိတ္ေတြကို လႊတ္ေက်ာင္းလိုက္လို႔
ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ…ဒဏ္ရာမဆန္တဲ့
ယံုၾကည္ခ်က္ဆိုတာ မရွိဘူး
ေက်ာက္သားေက်ာက္စိုင္လိုမ်ိဳး
မာေၾကာခ်င္လွတဲ့ လက္ေတြကို
ေျဖထုတ္ထားလိုက္ပါလား…ညည့္သန္းေခါင္ယံ…မတိတ္ခ်င္လဲ
တိတ္ရမယ့္အခါ
ေျမစမ္းခရမ္းပ်ိဳးထားတဲ့
ငါတို႔ရဲ႕ သိကၡာေတြကို ေသြးေတြလို ေဖာက္ခ်ပစ္လိုက္လို႔
ရေနတာပဲဥစၥာ…ဘာကမွ
ဘာမွမဟုတ္ဘူး…ျမင္ျမင္ရာအားလံုးရဲ႕ တရားခံဟာ မ်က္လံုးပဲ
စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး
ယင္းသြားတဲ့ အနာမ်ိဳးကို အဆံုးစီရင္ပစ္ျခင္းနဲ႔ ကုပစ္မွရတယ္
သိမ္ေမြ႔ဖို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
…သူလုိကိုယ္လိုမွားေနၾကတာပဲျဖစ္ျဖစ္ …သိပ္မထူးဘူးမဟုတ္လား
အနွစ္သာရဆိုတာ
အျမဲတမ္းအသစ္ကိုေတာင့္တတယ္…ဘယ္လိုပံုစံေတြမွာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေျပာင္း
ရွင္သန္ခ်င္ၾကမွာပဲ…ေသခ်ာတယ္…ကိုယ့္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ခ်က္အရ
အခ်စ္ပဲျဖစ္ျဖစ္
ေမတၱာပဲျဖစ္ျဖစ္ လိင္ဆက္ဆံျခင္း\စီးကရက္ဖြါျခင္းေလာက္ အရသာရွိမွာမဟုတ္ဘူး
ခံစားမႈေတြကို
ေကြ႔၀ိုက္ေနတာကလြဲရင္ မင္းကို တျခားအရာေတြထက္စာရင္ ပိုေတာင့္တတာေပါ့…ဒါေပမယ့္
တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔
သံေခ်းလိုစြန္းထင္းနစ္၀င္ေနမႈေတြထဲ မင္းကငါ့ကိုခ်စ္လွပါခ်ည္ရဲ႕ ဆိုေတာ့ေရာ ဒီအခ်စ္ကို
ငါက
ဘာလုပ္ရမွာလဲ…ဒီအခ်စ္ကို ဘယ္ေနရာမွာ ထားရမွာလဲ…ငါ့ကိုယ္ငါ အတၱႀကီးလြန္းသြားတာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေသခ်ာတာက
တိုင္းျပည္အလင္းမပြင့္သလိုပဲ ဘာဆိုဘာမွ မျမင္ရတဲ့ ဘ၀ေတြက အမ်ားႀကီးပဲ…တကယ္တမ္း
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
ေက်ာခ်င္းမွီထားမိက်မွ ေၾကာက္စရာေကာင္းတာေတြကို ပိုျမင္မိၾကမွာ…အဲ့ဒီ့မွာ
ေျပာေျပာေနတဲ့
အခ်စ္ကို ဘယ္မွာသြားရွာမလဲ…ထပ္ၿပီးေသခ်ာတယ္…ကိုယ္တို႔လိုအပ္ေနတာ အခ်စ္မဟုတ္ဘူး
ငါတို႔ေတြရဲ႕
တည္ရွိျဖစ္တည္ေနျခင္းေတြဟာ အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာထက္ ေက်ာ္လြန္ခမ္းနားတာ ေသခ်ာတယ္
မီးစဆန္တဲ့
အနမ္းကိုက မယံုၾကည္ရင္မျဖစ္တဲ့သာယာမႈပဲ…လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုလံုးကို ျငင္းဆန္ပစ္လိုက္လို႔ရတယ္
လူသားဆန္၀ါဒကိုေတာ့
ဘယ္သူ႔မွ ျငင္းဆန္လို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး…အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါတို႔ဟာ လူဆန္တယ္
သူ၏
ငါ၏ ဆိုတာေတြထဲက သြားတိုက္ျခင္း…ေခါင္းဖီးျခင္း…လိင္ဆက္ဆံျခင္း …ေတြဟာ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့
အမွန္တရားတစ္ခုပဲ
“ကိုယ္ဒဏ္ရာေတြကို
မလိုခ်င္ဘူး…ဒါေပမယ့္ မျဖစ္မေန တစ္ခုခုကို ယံုၾကည္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒဏ္ရာဆိုတာ ရွိလာမွာပဲ
အမ်ားႀကီးမေျပာျဖစ္ၾကရင္ေတာင္
မုသားမဟုတ္တာ ပိုေကာင္းတာေပါ့…ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ထက္ မ်က္စီေတြက ပိုအေရးပါတယ္ ရယ္ခ်င္စရာဆိုလို႔
ယဥ္ေက်းမႈအေမြအနွစ္ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းေရးဆိုတဲ့စကားလံုးကလြဲလုိ႔ ကိုယ္တို႔ၾကားမွာ ဘာက်န္ဦးမလဲ
စိတ္ကူးတခ်ိဳ႕က
လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို ေဘာင္ခတ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္…ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရင္ဖံုးအိက်ၤ ီနဲ႔ မင္းက ၾကည့္လို႔ေကာင္းတယ္
ဒါေပမယ့္
အခန္းတစ္ခုခုထဲ ေရာက္ေနၾကရင္ေတာ့ မင္းရဲ႕ ရင္ဖံုးအိက်ၤ ီဟာ မင္းအတြက္ စိတ္အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္ရမွာ
မလြဲပဲ”
ေသခ်ာတယ္…ကိုယ္တို႔လိုအပ္ေနတာ
အခ်စ္မဟုတ္ဘူး
ေရႊ ၾကယ္ မိုး
အိုင္ဒီၤယာ၊ ၂၀၁၃၊ ဧၿပီ
No comments:
Post a Comment