ငါတို႔လမ္းထဲ
ထပ္တိုးလာတဲ့ အိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္းတစ္အိမ္
အရင္ကလို
ေမွာင္ရိပ္က်ေနတဲ့
အိမ္ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး
ညိဳေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အေရာင္ေတြ
စီစီရီရီနဲ႔ ဓနိေခါင္မိုးေလးလည္း မရွိေတာ့ဘူး
အရင္က
သမိုင္းကို
မ်က္ေျချဖတ္မခံသလို ေငးၾကည့္ေနရရံုတစ္ခုတည္း
အဆက္အသြယ္လုပ္ခြင့္ရတဲ့
အေရးေတာ္ပံုလူငယ္ေလးရဲ႕ အိမ္နဲ႔
အသြင္အျပင္ခ်င္းအစပ္အဟပ္တည့္ေကာင္း
တည့္ခဲ့နိုင္ေပမယ့္
အခုေတာ့
ဇာျခည္ရဲ႕ သာမာန္အိမ္ကေလးဟာ
အရင္ကလို
သာမာန္အိမ္ကေလးမွ မဟုတ္ေတာ့တာ
လူေတြ
လူေတြခ်င္း
မေၾကလည္တဲ့
အခက္အခဲေတြ ရွိခဲ့ၾကေတာင္
အရင္တုန္းက
‘အိမ္’သက္သက္ေတြဟာ
ကြာဟာမႈေတြသိပ္ မရွိခဲ့တာကလား
သစ္ပင္ပန္းမာန္ေတြလို
ေအာက္စီဂ်င္ေတြ ရႈရိႈက္ေနရရံုနဲ႔
ငါတို႔
အိမ္ကေလး နွစ္အိမ္
ရင္ဘတ္ခ်င္း
စပ္ယွက္လို႔ရမယ္ဆိုရင္ အရမ္းေကာင္းမွာပဲ
ထစ္ခနဲဆိုက်ကြဲသြားမယ့္
အနာဂါတ္နိုင္ငံမွာမွ
ငါတို႔မက္တဲ့အိပ္မက္ဟာ
နွစ္အိမ့္တစ္အိမ္ မၿငိမ္းခ်မ္းဘူး
ရႈပ္ေထြးေပြလီလြန္းတဲ့
လမ္းမ်ားထဲ ငါရယ္ ဇာျခည္ရဲ႕ အိမ္ကေလးရယ္
လက္၀ဲ
လက္ယာေတြကြဲျပားၾက…သိစိတ္မသိစိတ္ေတြ ကြဲျပားၾက
ေရွ႕ကို ဘယ္လိုပံုစံေတြနဲ႔ ဆက္ၾကမလဲ
သာမာန္အိမ္ကေလးမဟုတ္ေတာ့တဲ့
ဇာျခည္ရဲ႕ အိမ္ကေလးဟာ
ကခ်င္ကြက္၀တ္ထားတဲ့
လူငယ္တစ္ေယာက္ကို ေမးေငါ့လို႔ေနေတာ့မယ္
သစ္စိမ္းပင္ေတြၾကားက
ေက်ာ္ျဖတ္ၾကည့္ရင္
ေမွာင္ရိပ္ထဲမွာ
ေၾကးမံုတစ္ခ်ပ္ကိုင္လို႔ ဘီးဖီေနခဲ့ဖူးသူ
ခုေတာ့
အရင္ကလို
ေမွာင္ရိပ္က်ေနတဲ့
အိမ္ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး
ခုေတာ့
ဇာျခည္ရဲ႕
သာမာန္အိမ္ကေလးဟာ အရင္ကလို သာမာန္အိမ္ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး
ေရႊ
ၾကယ္ မိုး
No comments:
Post a Comment