ရုတ္ခ်ည္းျပဳတ္က်လာတဲ့
မိုးရာသီ
ဘာမွျပင္ဆင္ခ်ိန္မရခင္
ငါ စိုရႊဲသြား...ဒ႑ာရီလာပံုျပင္ေတြလို
မထိေတြ႔မိေပမယ့္
မႈတ္ထုတ္လိုက္တဲ့မီးခိုးေတြက လွတယ္
တစ္ခါတုန္းကဆိုတာပဲ
အေသခ်ာဆံုးျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္
ေနာက္ဆံုးဟာ
က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီမဟုတ္လား
အသစ္ေတြအကုန္လံုး
ထားခဲ့ၾကရၿပီမဟုတ္လား
ဆူးနဲ႔
ေရးထြင္းခဲ့ရတာလိုလုိ…ေဆာက္နဲ႔ထြင္းခဲ့ရတာလိုလို
တကယ္ေတာ့
ဆိတ္သုဥ္းမႈဟာ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေၾကာင္း
ကိုယ့္ကိုယ္ကို
ကိုယ္ျပန္ေသခ်ာေစ
ငါတို႔လည္း
ဆူးေတြထြင္ရင္း ထမင္းစားခဲ့ရတာပါပဲ
မတူမတန္ပတ္၀န္းက်င္ဟာ
ကိုယ္စီကိုယ္စီ
တစ္ခါတစ္ရံေတြဟာ
က်န္ခဲ့ပါၿပီေလ
ေနာက္ဆံုးေတာ့
သတိေတြကပ္ခဲ့ရတာပဲ ေျခာက္ျခားစရာေကာင္းတယ္
အဆံုးၿပီးသြားရင္
အစျပန္လာဦးမယ္ဆိုတာ မေမွာင္ခင္တည္းက
သိထားဖို႔ေကာင္းတယ္…ညတိုင္း
သိစိတ္မဲ့ေနတဲ့ စိတ္အလ်င္ထဲ
ကိုယ့္ရဲ႕
မိျဖဴကဗ်ာ ကိုယ္ျပန္ႀကိဳက္ေနမိ
ရြာစာသင္ေက်ာင္းမ်ား၊
ဇာျခည္ရဲ႕အိပ္ခန္းနံရံမွာေရးထားရမယ့္အရာေတြ
ၿမိဳ႕ျပမ်ားရဲ႕
ရိုက္ပုတ္မႈေအာက္သို႔ တေရြ႕ေရြ႕
ေနမ၀င္မွီေက်ာခိုင္းၾကျခင္း
ရပ္ၾကည့္ေနၾကရင္း
မႈန္၀ါး၀ါးသာျမင္နိုင္ေတာ့တဲ့ အကြာအေ၀းသို႔ေရာက္ရွိ
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြက
တစ္လွမ္းဆီ…ညေနဟာ လက္မတင္မွီေလး ေနာက္က်ခဲ့
မၾကာခင္
တို႔ေတြရဲ႕ ရြာတန္းရွည္တစ္ေလွ်ာက္ စစ္ေၾကာင္းက်လာေတာ့မယ္
ေရႊ
ၾကယ္ မိုး
No comments:
Post a Comment