အရာရာကို နာမည္အသစ္ေပးနိုင္ဖို႔
စိတ္ကူးထဲက ‘တမာ’ကလြဲလို႔ အားလံုးခါးတယ္
ျမင္းခြါလိုအသံေတြ ကမၻာတစ္ခုစာ ေထာင္းလေမာင္းေၾက
ပန္းရန႔ံဆန္ဆန္မွတ္စုတစ္ခု…တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္
ျပာမိႈင္းညိႈ႕တက္ေလာက္ေအာင္ အလွမ္းေ၀းခဲ့ၾကတယ္
မွတ္စုစာအုပ္ေပၚက လက္ေရးလက္သား လွလွကေလးက
အရမ္းကို အထီးက်န္ဆန္သြားတဲ့ညေတြအတြက္ ေျဖေဆးတစ္ခြက္
ဘာမွန္းကို မသိလိုက္ရဘူး…တစ္ညၿပီးတစ္ည အဲ့ဒီ့ညေတြဆီ
လြင့္လြင့္ထြက္ေနမိတယ္…တစ္ရံတစ္ခါေတြက အရမ္းကို
လစ္ဟာသြားတာပဲ…လြန္သြားတဲ့ကာလေတြ ျပန္လွည့္မရဘူး
ေနာက္ဆိုရင္ အမႈန္မႊားေလးတစ္ခုကစလို႔ သတိရွိရေတာ့မယ္
မထင္ထားတဲ့ အမွတ္မထင္မႈေတြက ငါ့သမိုင္းကို ေရးသြားတယ္
ေသၿပီးေနာက္မွာ ဘ၀ေတြ\သံသရာေတြ ရွိတယ္ဆိုတာ ငါမယံုဘူး
နင္လည္းဒီလိုမ်ိဳးဆိုရင္ လက္ရွိဘ၀ကအရမ္းကို အဓိပၸါယ္ျပည့္စံုသြားမွာပဲ
ဒီျမစ္ၾကီးကိုဆန္တက္သြားရင္ ၿမိဳ႕ေလးဆီကို ေရာက္မယ္မွန္းသိေပမယ့္
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ဟာ ဟိုးေရွးေရွးတုန္းကဆိုတဲ့ ပံုျပင္ေတြထဲ
ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ရွိခဲ့ၾက…တိမ္ေတြက အၿပီးတိုင္ျပန္မလာေတာ့တာ
မိေက်းတမာ ဘယ္မွာလဲဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိေအာင္
တမာပင္တစ္ပင္စိုက္ထားေၾကာင္း၊ အဲ့ဒီ့ တမာပင္ကို
လူသားဆန္စြာခ်စ္ခဲ့မိေၾကာင္း ဟာသေတြေျပာလို႔ဆိုလို႔ေပါ့
တစ္ခါတစ္ရံတို႔ရဲ႕ဇာတ္လမ္းဟာ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ လူးလြန္႔ေနေတာ့တယ္
ငါတို႔ထိကရုန္းပင္ေတြရဲ႕ သမိုင္းမွာ ခ်စ္ျခင္းဆိုတာ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ဘ၀ မဟုတ္ဘူး
တမာ…ေဆးဆိုးပန္းရိုက္ထားျခင္းမရွိတဲ့ အခါးေတြကိုပဲ ဂုဏ္ယူနွစ္ၿခိဳက္ခဲ့ပါတယ္
အႏၶလူသားရဲ႕ ေက်ာရိုးထဲကေဖာက္ခ်ထားတဲ့ ခ်ဥ္ဆီတစ္စက္နဲ႔
မင္းရဲ႕ အခက္အလက္ေတြ လဲ့ျဖာထြက္သြားရေစမယ္…ယိမ္းယိုင္ၿပိဳလဲေနတဲ့
ေသြးေၾကာေတြထဲက ေသြးေတြဟာ မင္းရဲ႕ ရာသီစိုက္ခင္းေလးကို
ေႏြအခါမွာ စိမ္းစိုေနေစလိမ့္မယ္
တမာ…မင္းဘယ္ေလာက္ခါးခါး မင္းရွင္သန္ေနျခင္းဟာ ငါ့ရဲ႕ ေဆးျဖစ္၀ါးျဖစ္ပဲ
ေရႊ ၾကယ္ မိုး
No comments:
Post a Comment