ျပႆနာတိုင္းရဲ႕ အစဟာ ငါတို႔ မ်က္လံုးေတြပဲ ဇာျခည္
တစ္ခ်က္ကေလးမွားလိုက္တာနဲ႔ လဲၿပိဳက်သြားမယ္ဆိုတာကို
သိခဲ့ၾကေပမယ့္…ငါတို႔ဟာ ကိုယ့္ေသတြင္းကို ကိုယ္ဆက္တူးခဲ့ၾကတာ
ေလွနံကိုဓါးထစ္ထားတာပဲျဖစ္ျဖစ္ …ငါတို႔ျပဳတ္က်ခဲ့တဲ့ ေရစီးေၾကာင္းမွာ
ရယ္သံေတြကို ျပန္ေကာက္ယူလို႔မရေတာ့ဘူး
ဒီေလာကႀကီးဟာ ဒီ့ထက္ပိုၿပီး ယံုၾကည္ခ်င္စရာ မေကာင္းတာ နင္လည္းမသိ
တစ္ခုခုဆို မ်က္လံုးပါးလ်လ်ေတြနဲ႔သင္းကြပ္ … နင္ကိုယ္တိုင္က ယစ္မူးမိခဲ့တာပဲ
အိမ္တစ္အိမ္နဲ႔ အိမ္တစ္အိမ္မ်က္ေစာင္းထိုးရံုသာမက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ကပါ
မ်က္ေစာင္းေတြထိုးခဲ့ၾကတာ…လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အမွန္တရားေတြ ေပ်ာ္က်သြားခဲ့ရတယ္
ျပာက်ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အၾကင္နာေတြမွာ နင္ျပန္ေတာင္းပန္လို႔ရမယ့္
ဒုကၡမ်ိဳးကို ဘယ္ေတာ့မွ မရွာေလနဲ႔…မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ျမတ္နိုးမိတာ
ဒီေလာက္အဓိပၸါယ္မဲ့မွန္းသိေပမယ့္ ငါတို႔ဟာ အိမ္နီးခ်င္းေတြျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္ေလ
ထပ္တစ္ႀကိမ္ဖန္တီးၾကရဦးမယ့္ အထိအေတြ႔ေတြမွာ
ေနသားတက်ျဖစ္ၿပီးသား ဒဏ္ရာေတြကေန ငါတို႔ေျပးလြတ္လိမ့္မယ္ ထင္လို႔လား
နွင္းဆီျဖဴရဲ႕ အေ၀းကလူတစ္ေယာက္သီခ်င္းကို ထပ္ခါတလဲလဲသီဆိုရင္း
အနံ႔အဆင္းမဲ့တဲ့ အေလ့က်ပန္းလို မ်က္လႊာခ်ၿပီး တစ္ဖက္ကိုလွည့္မိတယ္
ေၾသာ္…ပုန္းေရွာင္ျခင္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္ျခင္းရဲ႕အလယ္
ျမက္ပင္ရိုင္းရွည္ရွည္ေတြ၊ တံဆိပ္ေတြ၊ အရိပ္ေတြ၊ ဂုဏ္သိကၡာေတြက
ဇာျခည္ရဲ႕ အိမ္ကေလးနဲ႔ ငါ့ရဲ႕အိမ္ကေလးကို စည္းျခားပစ္လိုက္ၾကတယ္…
ေနာက္ဆံုးတိုက္ပြဲဆိုတာကို သိေနရေပမယ့္ က်ည္ဆန္ေတြက က်န္မွမက်န္ေတာ့ပဲဟာ
ဇာျခည္
ရန္ကုန္မွာ ကားလမ္းေတြျဖတ္ကူးၾကရင္း ငါတို႔မ်က္နွာမွာ
အေရးအေၾကာင္းေတြလည္း တျဖည္းျဖည္းရင့္သန္လာကုန္ၾကၿပီ
နင့္မ်က္လံုးထဲက ၀ွက္ထားတဲ့အဓိပၸါယ္ ဘာေတြမ်ားလဲဇာျခည္ရယ္…။ ။
ေရႊ ၾကယ္ မိုး
www.shwekyalmoe.blogspot.com
တစ္ခ်က္ကေလးမွားလိုက္တာနဲ႔ လဲၿပိဳက်သြားမယ္ဆိုတာကို
သိခဲ့ၾကေပမယ့္…ငါတို႔ဟာ ကိုယ့္ေသတြင္းကို ကိုယ္ဆက္တူးခဲ့ၾကတာ
ေလွနံကိုဓါးထစ္ထားတာပဲျဖစ္ျဖစ္ …ငါတို႔ျပဳတ္က်ခဲ့တဲ့ ေရစီးေၾကာင္းမွာ
ရယ္သံေတြကို ျပန္ေကာက္ယူလို႔မရေတာ့ဘူး
ဒီေလာကႀကီးဟာ ဒီ့ထက္ပိုၿပီး ယံုၾကည္ခ်င္စရာ မေကာင္းတာ နင္လည္းမသိ
တစ္ခုခုဆို မ်က္လံုးပါးလ်လ်ေတြနဲ႔သင္းကြပ္ … နင္ကိုယ္တိုင္က ယစ္မူးမိခဲ့တာပဲ
အိမ္တစ္အိမ္နဲ႔ အိမ္တစ္အိမ္မ်က္ေစာင္းထိုးရံုသာမက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ကပါ
မ်က္ေစာင္းေတြထိုးခဲ့ၾကတာ…လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အမွန္တရားေတြ ေပ်ာ္က်သြားခဲ့ရတယ္
ျပာက်ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အၾကင္နာေတြမွာ နင္ျပန္ေတာင္းပန္လို႔ရမယ့္
ဒုကၡမ်ိဳးကို ဘယ္ေတာ့မွ မရွာေလနဲ႔…မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ျမတ္နိုးမိတာ
ဒီေလာက္အဓိပၸါယ္မဲ့မွန္းသိေပမယ့္ ငါတို႔ဟာ အိမ္နီးခ်င္းေတြျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္ေလ
ထပ္တစ္ႀကိမ္ဖန္တီးၾကရဦးမယ့္ အထိအေတြ႔ေတြမွာ
ေနသားတက်ျဖစ္ၿပီးသား ဒဏ္ရာေတြကေန ငါတို႔ေျပးလြတ္လိမ့္မယ္ ထင္လို႔လား
နွင္းဆီျဖဴရဲ႕ အေ၀းကလူတစ္ေယာက္သီခ်င္းကို ထပ္ခါတလဲလဲသီဆိုရင္း
အနံ႔အဆင္းမဲ့တဲ့ အေလ့က်ပန္းလို မ်က္လႊာခ်ၿပီး တစ္ဖက္ကိုလွည့္မိတယ္
ေၾသာ္…ပုန္းေရွာင္ျခင္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္ျခင္းရဲ႕အလယ္
ျမက္ပင္ရိုင္းရွည္ရွည္ေတြ၊ တံဆိပ္ေတြ၊ အရိပ္ေတြ၊ ဂုဏ္သိကၡာေတြက
ဇာျခည္ရဲ႕ အိမ္ကေလးနဲ႔ ငါ့ရဲ႕အိမ္ကေလးကို စည္းျခားပစ္လိုက္ၾကတယ္…
ေနာက္ဆံုးတိုက္ပြဲဆိုတာကို သိေနရေပမယ့္ က်ည္ဆန္ေတြက က်န္မွမက်န္ေတာ့ပဲဟာ
ဇာျခည္
ရန္ကုန္မွာ ကားလမ္းေတြျဖတ္ကူးၾကရင္း ငါတို႔မ်က္နွာမွာ
အေရးအေၾကာင္းေတြလည္း တျဖည္းျဖည္းရင့္သန္လာကုန္ၾကၿပီ
နင့္မ်က္လံုးထဲက ၀ွက္ထားတဲ့အဓိပၸါယ္ ဘာေတြမ်ားလဲဇာျခည္ရယ္…။ ။
ေရႊ ၾကယ္ မိုး
www.shwekyalmoe.blogspot.com
No comments:
Post a Comment