Tuesday, July 30, 2013

ေျမေအာက္ကဗ်ာဆရာ


ခက္ခဲတဲ့အရာျဖစ္ခဲ့တယ္
ပိုၿပီးစူးရွေျပာင္ေျမာက္တဲ့ အထိအေတြ႔မ်ိဳးနဲ႔
အင္မတန္မွ ေ၀းကြာလွတဲ့ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔မ်ိဳးထိ 
ရွည္ၾကာစြာ ရစ္ပတ္ေနခဲ့မိ
ကၽြံက်သြားခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ (၀ါ)က်ဆံုးသြားခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ စကၠန္႔မ်ားအတြက္
ၿငိမ္သက္နူးညံ့စြာ ျပန္လည္ေငးရီေပးၾက
ငါမေပ်ာ္ေတာ့ဘူး
ပတ္စာကြာက်ေနတဲ့ ဗံုသံ
အခ်ိန္သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူး
အဆံုးသတ္တိုက္ပြဲ
ဒ႑ာရီလာ လူစြမ္းေကာင္းေတြ မရွိေတာ့ဘူး
တစ္ကိုယ္စီသြားၾကမယ္
ငါတို႔ေက်ာင္းသားေပါင္းစည္းလို႔ညီရမည္
ေခ်သည္အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒမဟုတ္
စသျဖင့္ ေတာ္လွန္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမ်ားစြာ
က်ီးျဖဴက်ီးမဲတစ္ေကာင္တည္း ေနာက္ဆံုးေတာ့
တစ္ေလာကလံုးမွာ ခရမ္းနုေရာင္ေလးေတြ မိႈင္းမိႈင္းေ၀
အတိတ္ဟာ ငါတို႔အားလံုးရဲ႕ ရင္ဘတ္ေပၚ ကန္႔လန္႔ျဖတ္လဲက်ေနတယ္
အေျဖမရွိတဲ့ေမးခြန္းေတြကို ဆက္ေမးေနမယ့္အစား
လက္ထဲက ငွက္ကို ဖိညွစ္ပစ္လိုက္ပါ
ငါကေတာ့ ဘုရားသခင္ကို အဆံုးစီရင္ခဲ့ၿပီ
                                                ေရႊ ၾကယ္ မိုး

Sunday, July 21, 2013

ငါတို႔ဟာ ငါတို႔ခ်င္းသိပ္ခ်စ္ၾကတာကလြဲလို႔ စစ္ရံႈးခံလူတန္းစားျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္



ရိွရွိသမွ် စီးကရက္ေတြ ျပာက်မီးေလာင္သြားေအာင္ ဖြါရိႈက္လိုက္သလိုမ်ိဳး
ငါတို႔ေတြ ခ်စ္ခဲ့ၾက…ခ်စ္ၿပီးရင္း ခ်စ္ခဲ့ၾက…သိပ္ခ်စ္ခဲ့ၾက

အတိတ္ဟာ ေျဖေလွ်ာ့ထားတဲ့ အေၾကာမွ်င္စတစ္စ
အျဖစ္ပ်က္တိုင္းဟာ အေရခြံကိုလွန္ၿပီး အသားထက္မွာထိုးထားတဲ့ ေဆးမွင္ေၾကာင္
တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးစီ ေ၀းကြာခဲ့ၾကတာကို ျမင္ရတယ္

ပံုျပင္ေတြဘယ္ေတာ့မွ မေပ်ာက္ကြယ္ဘူးဆိုတာ သိတယ္
ငါတို႔ဟာ ပံုျပင္ေတြလို ခ်စ္ခဲ့ၾက

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းကေန ေနာင္အနာဂါတ္ေတြထိေအာင္ ခ်စ္ခဲ့ၾက
သမိုင္းေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခုမရိုးနိုင္သလို ထင္ထင္ရွားရွား ခ်စ္ခဲ့ၾက
အံၾကိတ္ထားတဲ့ နႈတ္ခမ္းပါးေတြထဲ ဇူလိုင္ထဲက က်ည္ဆန္ေတြလို ခ်စ္ခဲ့ၾက
လူငယ္ေအာက္လမ္းဆရာတိုင္းမွာ ေဆးမွင္ေၾကာင္ေတြရွိသလိုမ်ိဳးလည္း ခ်စ္ခဲ့ၾက

ဘ၀ဆိုတာ ဒီစီးကရက္ၿပီးသြားရင္ ေနာက္စီးကရက္က
ပါးစပ္ဆီ ေရာက္လာဦးမွာပဲ…ငါတို႔ၾကားမွာ ျခားနားမႈေတြဘယ္လိုရွိရွိ
အနာဂါတ္ေတြ ယမ္းေဆာ္နံေနသလို ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္

သကၠရာဇ္ေတြမွ သကၠရာဇ္ေတြဆီ
တစ္ေျမတစ္ေရစီမွ တစ္ေျမတစ္ေရဆီ
ရွိရွိသမွ်ဆံပင္ေတြကို ျဖန္႔ခ်ရင္း
လက္လွမ္းမွီသမွ် စိတ္ႀကိဳးေတြကိုျဖန္႔က်က္ရင္း
ခ်စ္ခဲ့ၾက…တတိတိခ်စ္ခဲ့ၾက

ငါဟာ အစြန္းေရာက္အမာခံအေတြးအေခၚပိုင္ရွင္
တစ္စက္စက္လွိမ့္ဆင္းက်လာတဲ့ နင့္ရဲ႕ မ်က္ရည္ပူမ်ား
ငါဘာမွမသိဘူး…ငါတို႔ေတြ အရမ္းခ်စ္ၾကတယ္ဆိုတာကလြဲလို႔
ငါဘာမွ မသိခဲ့ဘူး

ငါတို႔ဇာတ္လမ္းမွာ ဗီလိန္ေတြ အသက္၀င္လာခဲ့တယ္
ကႀကိဳးရုပ္ေတြ ပစ္လိုက္တဲ့က်ည္ဆန္ နွစ္ေယာက္စလံုးကိုမွန္ခဲ့
ငါတို႔ဟာ ငါတို႔ခ်င္းသိပ္ခ်စ္ၾကတာကလြဲလို႔ စစ္ရံႈးခံလူတန္းစားျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္
                                                                                    ေရႊ ၾကယ္ မိုး

Tuesday, July 9, 2013

ငါတို႔နွစ္ေယာက္ဟာ ေခတ္ဆိုးႀကီးက ေမြးထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ သားေကာင္ေတြမွန္း ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်သိရွိသြားတဲ့အခါ




ဆံပင္ေတြညွပ္ၿပီးလို႔ ေနာက္ထပ္အသစ္တစ္ဖန္ေတာင္ ျပန္ရွည္လာၿပီ
အဲ့ဒီ့ေလာက္ထိကို ၾကာခဲ့ၾကတာေလ…ျပန္ၿပီးေတာ့ ေ၀ခြဲၾကရတဲ့အခါ
ဘယ္ဟာေခါင္းလဲ ဘယ္ဟာပန္းလဲ အဓိကက်ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး
ေသြးေႏြးသတၱ၀ါေတြရဲ႕ ဘယ္ေတာ့မွ ေသြးမေအးနိုင္တဲ့ခံစားခ်က္မ်ိဳးေတြ
တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မရေတာ့မယ့္ အရာေတြလို ငါတို႔ျဖစ္ခဲ့
ငါတို႔ၾကားထဲ ယံုၾကည္ခ်က္ဟာ မိုင္ေပါင္း (၃၀)ေက်ာ္… ခိုင္မာမႈနဲ႔
ေပါင္းကူးဖို႔ခက္ခဲ့…ေ၀းကြာမႈေတြက ရက္ေပါင္း(၉၀)အလြန္…ဘာေဆးမွမရွိ
စီးကရက္ေတြက အေဖာ္အျဖစ္ေပါင္းသင္းခံခဲ့…တစ္ေယာက္တစ္ကမၻာစီဟာ
စိတ္ခ်င္းအဆက္သြယ္ရတာတစ္ခုကလြဲလို႔ က်န္တာအားလံုးျပတ္ေတာက္ခဲ့တယ္
ေခတ္ႀကီးတစ္ခုလံုးရဲ႕ က်ည္သင့္ခဲ့ရာ သားေကာင္မ်ားထဲ ငါတို႔အေသြးအသားေတြလည္းပါ
ငါတို႔ မိသားစုေတြလည္းပါ…ငါတို႔ရဲ႕ ဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ရာ ဘ၀ေတြလည္းပါ
အရာရာဟာ တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္ခဲ့ စမ္းတ၀ါး၀ါးျဖစ္လြန္းသူတို႔ရဲ႕ ေဆြးေျမ႕ဖြယ္ရာ ဂီတပြဲ
အရည္ေပ်ာ္၀င္ျခင္းပုစၧာတစ္ပုဒ္လို ဘယ္အမွတ္ေရာက္ရင္ ငါတို႔ ျပန္ဆံုျဖစ္ၾကမယ္ဆိုတာ
တြက္လို႔ရရင္ေကာင္းမယ္…ခႏၶာကိုယ္ေတြဟာ ဟာ ဘယ္လိုတြယ္အပ္မ်ိဳးနဲ႔မွ ခ်ိတ္ဆက္မရသလို
ဘယ္လို အပ္ခ်ည္နဲ႔မွလည္း ျပန္ခ်ဳပ္ယူလို႔ မရေတာ့ဘူး…အရာရာဟာ စနစ္တက် ဖ်က္ဆီးခံရ
ငါတို႔ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြဖ်က္ဆီးခံရ…နင္နဲ႔ငါ ပိုင္ဆိုင္တဲ့စိတ္ႀကိဳးေတြ ခ်ိတ္ပိတ္ခံရ
ပင္နီလြယ္အိတ္နဲ႔ အတူထံုးထားတဲ့ ဆက္ထံုးေတြ ေငြမ်ားတရားနိုင္ေလာကဓံထဲ
ပုဒ္မေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေျဖခ်ခံလိုက္ရျပန္…ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ ငါတို႔ရဲ႕ လယ္သင္ရိုးေလး
ငါတို႔ရဲ႕ လယ္သင္းရိုးေလးကို ဘယ္သူေတြက ဘူဒိုဇာနဲ႔ ထိုးခ်ဖ်က္ဆီးသြားတာလဲ
ငါတို႔ရဲ႕ လယ္သင္းရိုးေလးမွာ ငါတို႔ပိုင္တဲ့ လယ္သင္းရိုးေလးမွာ ငါတို႔ထိုင္ခြင့္မရွိေတာ့ဘူးတဲ့လား
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္တည္ေဆာက္ၾကေနၾကတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ဟာ သဲမစင္နိုင္ခင္
လည္စင္းေပးခဲ့ၾကရတယ္…ဟုတ္တယ္ ငါတို႔ ညညအိပ္မေပ်ာ္တာကိုက ေနသားက်လာၿပီပဲ
ဘ၀မွာနွစ္ခါျပန္မရနိုင္တဲ့ အရာေတြထဲ ငါတို႔ရဲ႕ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာနီးကပ္မႈေတြပါသြား
နွစ္ေယာက္စလံုး အေ၀းမွာ…တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အဆက္အသြယ္ေတြျပတ္ေတာက္
တယ္လီဖံုးနံပါတ္ေတြ မေခၚနိုင္ၾက…စီးကရက္အေငြ႔ေတြၾကားမွာ လယ္ေတာရြာေလးကို ငါေတြ႔ရွိ
လယ္ေတာရြာေလးဟာ မီးခိုးတလူလူ…လက္အယားေျဖယံုသက္သက္ ဆြဲညွစ္လိုက္တဲ့ေမာင္းမွာ
ငါတို႔ဘ၀ေတြ ကစဥ့္ကလ်ား…နင့္ရဲ႕သူရဲေကာင္း ငါလည္း လည္ပင္းေပၚေရာက္လာတဲ့ ေခတ္ဆိုတဲ့
ဓါးႀကီးကို ဘယ္ေရွာင္နိုင္ပါ့မလဲ…တိခနဲ ျပတ္ထြက္ခဲ့ရတာေပါ့…သံေယာစဥ္လြန္ဆြဲပြဲ
ငါ့အိပ္မက္ေပၚ နင့္နႈတ္ခမ္းက တစက္စက္ စီးက်ေနတဲ့ ေသြးစက္ေတြ ျပဳတ္က်
ငါတို႔ဟာ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေရးသမားေတြြ …ငါတို႔ဟာ ကိုယ့္အခြင့္အေရးကိုယ္ ကာကြယ္သူေတြ
ငါတို႔ဟာ ကိုယ့္လယ္ယာမွာ ကိုယ္ထြန္ယက္ၾကခ်င္သူေတြ ငါတို႔ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္လိုသူေတြ
ၿပီးေတာ့ ငါတို႔ဟာ ေခတ္ဆိုးႀကီးက ေမြးထုတ္ေပးလိုက္တဲ့သားေကာင္ေတြ

                                                                                ေရႊ ၾကယ္ မိုး